KUALA LUMPUR – Semalam panel tiga orang Hakim Mahkamah Rayuan membuat keputusan majoriti 2-1 untuk membenarkan permohonan bekas Perdana Menteri, Datuk Seri Mohd Najib Tun Razak, memulakan prosiding semakan kehakiman bagi suatu perintah untuk memaksa kerajaan atau enam pihak lain menjawab dan mengesahkan kewujudan Titah Adendum.
Titah Adendum berkenaan dikatakan diperkenan oleh Yang di-Pertuan Agong ke-16 yang membolehkan bekas perdana menteri itu menjalani baki hukuman penjaranya di bawah tahanan rumah, bersabit kesalahan penyelewengan dana SRC International Sdn Bhd berjumlah RM42 juta.
Keputusan majoriti 2 -1 dibuat Hakim Datuk Azhahari Kamal Ramli dan Datuk Seri Mohd Firuz Jaffril membenarkan rayuan Najib untuk mendapatkan kebenaran memulakan semakan kehakiman itu, manakala Hakim Datuk Azizah Nawawi yang mengetuai panel menentangnya.
Sehubungan itu panel memerintahkan supaya kes terbabit diremitkan (dikembalikan) ke Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur supaya merit semakan kehakiman terbabit dan diputuskan.
Berikut adalah terjemahan bahasa Melayu penghakiman semalam. Penghakiman yang tepat adalah dalam bahasa Inggeris.
KEPUTUSAN MINORITI: Hakim Datuk Azizah Nawawi
(Keputusan Hakim yang tidak memihak kepada Najib Razak)
Para pihak yang terlibat, keputusan adalah terbahagi. Saya kini akan menyampaikan keputusan minoriti saya.
Isu pertama berkaitan penerimaan bukti baharu.
Kuasa Mahkamah untuk menerima bukti baharu tertakluk kepada Peraturan 7 dalam Peraturan Mahkamah Rayuan dan prinsip yang dinyatakan dalam Ladd v. Marshall, seperti yang disahkan dan diterapkan oleh Mahkamah Persekutuan dalam kes Lau Siew Sang v. Kerajaan Malaysia.
Dalam kes Ladd v. Marshall, Lord Denning menggariskan ujian berikut bagi penerimaan bukti baharu atau untuk memerintahkan perbicaraan semula:
1. Bukti tersebut mestilah tidak dapat diperoleh walaupun dengan usaha wajar semasa perbicaraan asal.
2. Bukti tersebut mesti mempunyai pengaruh yang penting terhadap keputusan kes, walaupun ia tidak semestinya muktamad.
3. Bukti tersebut mestilah kelihatan boleh dipercayai, walaupun tidak semestinya tidak boleh disangkal.
Prinsip ini telah disahkan dalam kes Muhammad Nizam bin Muhammad Najib. Pada 2 Disember 2024, defendan memfailkan afidavit menyatakan beliau mengadakan pertemuan dengan Hakim Mahkamah Agung, Sultan Faham al-Sultan Abdullah Ri’ayatuddin al-Mustafa Billah Shah Ibni Almarhum Sultan Haji Ahmad Shah al-Mustain Billah, yang bertugas sebagai hakim dari 10 Januari 2011 hingga 30 Januari 2024.
Memandangkan pengakuan defendan bahawa beliau kerap bertemu dengan Sultan Faham, tidak boleh dikatakan bahawa bukti baharu tersebut tidak dapat diperoleh dengan usaha wajar. Defendan hanya memperoleh adendum itu beberapa bulan selepas prosiding awal. Oleh itu, tiada kecondongan dalam penolakan permohonan untuk mengemukakan bukti baharu, dan kedua-dua permohonan asal serta usul untuk meminda permohonan tersebut ditolak tanpa akibat buruk.
Mengenai rayuan substantif, hakim mendapati afidavit tidak mengandungi bukti langsung dan oleh itu tidak boleh diterima, sebaliknya bergantung pada bukti khabar angin. Afidavit sokongan merujuk kepada “Consafro” dan menyertakan foto yang didakwa berasal dari telefon Consafro. Walau bagaimanapun, tiada afidavit daripada Consafro sendiri dikemukakan untuk menyokong bukti ini. Tanpa pengetahuan peribadi daripada Consafro, afidavit tersebut kekal sebagai khabar angin.
Berhubung hujah mengenai Seksyen 44 Akta Relief Tertentu 1950, perintah boleh diberikan hanya jika:
Terdapat tanggungjawab undang-undang yang dikenakan ke atas pihak berkuasa, dan Pemohon mempunyai hak undang-undang untuk memaksa pelaksanaan tanggungjawab tersebut.
Saya bersetuju dengan dapatan hakim Mahkamah Tinggi bahawa tiada tanggungjawab undang-undang yang dikenakan ke atas responden untuk mengesahkan kewujudan perintah adendum. Tiada peruntukan dalam undang-undang bertulis atau Perlembagaan Persekutuan yang mewajibkan pendedahan atau pengesahan perintah tersebut. Oleh itu, saya mendapati rayuan ini tidak mempunyai merit dan mesti ditolak.
PENGHAKIMAN 2 HAKIM YANG MEMIHAK KEPADA NAJIB RAZAK
KEPUTUSAN MAJORITI
Yang Amat Arif Puan Presiden kini akan menyampaikan keputusan majoriti.
Permohonan untuk mengemukakan bukti baharu tertakluk kepada prinsip dalam Ladd v. Marshall. Tiga syarat yang dinyatakan adalah seperti berikut:
1. Bukti tersebut mestilah tidak tersedia lebih awal walaupun dengan usaha wajar.
2. Bukti tersebut mestilah relevan dan berkemungkinan mempengaruhi keputusan kes.
3. Bukti tersebut mestilah boleh dipercayai.
Dalam kes ini, pemohon telah menulis kepada enam responden sebelum memfailkan permohonan semakan kehakiman untuk mengesahkan kewujudan perintah adendum. Surat-surat tersebut tidak pernah dijawab. Walaupun begitu, pemohon terus mendapatkan bukti daripada pelbagai sumber, termasuk afidavit daripada Yang Amat Berhormat MB Pahang dan pihak lain. Pada 17 Ogos 2024, pemohon memperoleh salinan perintah adendum dengan arahan supaya ia tidak digunakan tanpa kebenaran Sultan.
Pemohon kemudian memperoleh kebenaran dan memfailkan adendum tersebut sebagai sebahagian daripada permohonan untuk mengemukakan bukti baharu. Responden tidak mencabar kewujudan atau ketulenan perintah adendum. Dalam keadaan ini, prinsip Ladd v. Marshall dianggap telah dipenuhi.
Pandangan majoriti adalah kegagalan responden mencabar perintah adendum menghalang Mahkamah daripada mengetepikan kewujudannya. Oleh itu, permohonan untuk mengemukakan bukti baharu dibenarkan.
Mengenai rayuan utama, kami mendapati bahawa hakim Mahkamah Tinggi telah tersilap dalam menolak permohonan semakan kehakiman atas alasan ia bergantung pada bukti khabar angin. Bukti baharu yang diterima menunjukkan hujah yang kukuh untuk semakan kehakiman. Oleh itu, rayuan dibenarkan, dan perkara ini dikembalikan ke Mahkamah Tinggi untuk pendengaran substantif. Namun, berdasarkan keadaan, perkara ini tidak seharusnya kembali kepada hakim yang sama.
Penghakiman tamat.
TERIMA KASIH.
