OLEH: Faidhur Rahman Abdul Hadi
Sejak Mahkamah Persekutuan menolak rayuan Datuk Seri Najib Razak serta mengekalkan sabitan dan hukuman Mahkamah Tinggi yang disahkan oleh Mahkamah Rayuan pada 23 Ogos lalu, Jabatan Peguam Negara (AGC), khasnya Peguam Negara (AG), telah dihadapkan dengan beberapa serangan dan kecaman.
Bertalu-talu kritikan dibuat kepada Perdana Menteri, Datuk Seri Ismail Sabri Yaakob, kerana dikatakan gagal mengawal AG, Tan Sri Idrus Harun, sehingga menyebabkan Najib terus dimasukkan ke penjara pada hari itu juga.
Dikaitkan lantikan Idrus bagi tempoh dua tahun oleh Perdana Menteri dari BERSATU, Tan Sri Mahiaddin Yassin, pada 6 Mac 2020 menggantikan Tan Sri Tommy Thomas yang meletak jawatan pada 28 Februari 2020 sebelum dilantik semula untuk tempoh setahun berkuat kuasa 6 Mac lalu.
Ini dijadikan ‘bukti’ bahawa Idrus kononnya mempunyai agenda lain atau beliau bertuankan kepada Mahiaddin yang kononnya mempunyai agenda lain sekali gus Ismail Sabri disalahkan kerana tidak menukar Idrus sebaik menjadi Perdana Menteri pada 21 Ogos 2021.
Perlu diingat, Kerajaan Ismail Sabri adalah penerusan kepada Kerajaan Mahiaddin. Komposisi parti-parti yang membentuk Jemaah Menteri masih sama, iaitu, BERSATU, PAS, UMNO, MCA, MIC, GPS dan GRS, hanya Perdana Menteri sahaja yang berubah.
Idrus sendiri bukanlah lantikan dari luar seperti Tommy, tetapi beliau adalah seorang yang tidak boleh dipertikai keprofesionalannya kerana pernah menjadi Hakim Mahkamah Persekutuan, Hakim Mahkamah Rayuan, Peguam Cara Negara dan Timbalan Pendakwa Raya.
Sepanjang menjadi AG di bawah pentadbiran Mahiaddin dan Ismail Sabri, tidak ada keputusan dan tindakan Idrus yang tidak selari dengan hasrat kerajaan, yang bercanggah dengan kepentingan negara atau yang menimbulkan kontroversi besar.
Beliau sendiri secara peribadi bukanlah seorang yang diketahui sukakan publisiti sebaliknya hanya tekun bekerja tanpa mencari kredit walaupun dalam tempoh beliau menjadi AG banyak sekali kerja belakang tabir yang dibuat untuk kepentingan negara.
Pihak-pihak yang menyalahkan beliau kerana dikatakan menyebabkan Najib terus dimasukkan ke penjara pada 23 Ogos perlu mengawal emosi mereka, dan sebaliknya meneliti secara objektif dan rasional apa yang berlaku di Mahkamah Persekutuan pada hari itu.
Amat tidak benar sama sekali tuduhan yang menyatakan bahawa AGC tidak bersetuju dengan permohonan peguam Najib untuk menangguhkan pendengaran rayuan beliau kerana permohonan begini tidak pun dibuat oleh peguam Najib pada hari itu.
Sebaliknya, apa yang berlaku ialah peguam Najib telah memfailkan permohonan notis usul supaya Ketua Hakim Negara (CJ), Tun Tengku Maimun Tuan Mat menarik diri daripada mendengar dan/atau membuat apa-apa keputusan berkenaan dengan rayuan.
Peguam Najib turut memaklumkan bahawa Tan Sri Shafee Abdullah akan hadir untuk turut berhujah berkenaan permohonan untuk Tengku Maimun menarik diri dan oleh itu beliau memohon agar persidangan mahkamah ditangguhkan sebentar.
Namun begitu, CJ mengarahkan supaya peguam Najib meneruskan hujahan dan ia akan disambung oleh Shafee setelah beliau tiba, tetapi setelah Shafee tiba beliau memohon Mahkamah untuk membenarkan penangguhan sehingga pagi esoknya untuk beliau membuat persediaan.
Permohonan penangguhan ini tidak dibenarkan oleh CJ yang berpendapat apabila permohonan notis usul ini difailkan peguam Najib sepatutnya telah bersedia untuk berhujah berkenaan permohonan notis usul ini.
Setelah Mahkamah menolak permohonan notis usul ini, peguam Najib pun memohon kebenaran Mahkamah untuk Najib diberikan peluang untuk menyatakan sesuatu kepada Mahkamah, dan selepas Najib berbuat demikian terus sahaja Mahkamah membacakan keputusan rayuan utama.
Oleh itu, amatlah tidak kena jika AGC disalahkan kerana dikatakan menyebabkan Najib terus dimasukkan ke penjara pada 23 Ogos, atau Ismail Sabri disalahkan kerana dikatakan gagal mengawal AG kerana AGC tidak menyumbang apa-apa pun kepadanya.
Satu lagi isu yang menyebabkan AGC, khasnya AG, diserang dan dikecam adalah kerana kewujudan satu surat yang ditulis oleh salah seorang Timbalan Pendakwa Raya yang mengendalikan pendakwaan ke atas kes-kes Datuk Seri Dr Zahid Hamidi pada 29 Ogos lalu.
Surat ini yang meminta supaya kes-kes Zahid, yang kini berada di peringkat pembelaan, lebih diutamakan berbanding kes-kes 1MDB membabitkan Najib yang masih berada di peringkat pendakwaan ini dispekulasikan sebagai cubaan senyap-senyap AGC, kononnya di bawah arahan Ismail Sabri, untuk melihat Zahid dimasukkan ke penjara secepat mungkin.
Sebenarnya, sesiapa yang faham mengenai urus tadbir Mahkamah akan mengetahui bahawa tiada apa yang sulit di dalam permintaan ini kerana ia dibuat secara terbuka dan secara bertulis kepada Mahkamah selain turut diserahkan kepada peguam Zahid.
Permintaan ini hanyalah bersifat administratif dan lazim dibuat di dalam kes-kes yang melibatkan kepentingan awam. Ia juga tertakluk kepada persetujuan Hakim kerana Hakim mempunyai budi bicara bersetuju atau tidak dengan permintaan ini.
Adalah menjadi satu kelaziman bahawa perbicaraan di peringkat pembelaan memakan masa lebih singkat berbanding perbicaraan di peringkat pendakwaan dan ia akan diutamakan, malah sering terjadi kes-kes di peringkat pendakwaan dilapangkan bagi memberi laluan kepada kes-kes di peringkat pembelaan.
Mengutamakan kes-kes yang kini berada di peringkat pembelaan sekadar rutin biasa untuk mempercepatkan pelupusan kes-kes, apa lagi bila sudah sekian banyak penangguhan dibuat ke atasnya, dan ia tidak semestinya akan berakhir dengan tertuduh disabitkan kesalahan
Permohonan ini juga telah ditarik balik, maka tidak sepatutnya perkara rutin yang bersifat administratif begini boleh dijadikan isu untuk menggesa AG meletakkan jawatan.
Tegasnya, semua pihak perlu meneliti isu-isu perundangan, khasnya yang menyentuh peranan AGC dan kedudukan AG, secara rasional dan tidak dibuai oleh gelombang emosi semata.
Penulis adalah seorang Peguambela dan Peguamcara
